在祈祷之后抹脸是圣行

圣人(愿主福安之）说：“你们的主是永活的，仁慈的，他惭愧当他的奴辈抬起两手向他祈祷的时候空手而回。”——见《舍勒尔土力伊斯俩米（شرعة الإسلام）》169页

قال النبى صلم ان ربكم حى كريم يستحى من عباده اذا رفع يديه اليه ان يردهما صفرا

عن عمر رضى الله عنه قال كان رسول الله صلعم رفع يديه فى الدعاء لايردهما حتى يمسح بهما وجهه وذلك ليصل شىء من البركة الفايضة على اليد الى الوجه وقال ايضا السنة للداعى فى طلب الحاجة له ان ينشرهما يعنى كفيه الى السماء

大贤欧麦尔说：“真主的使者曾经当在祈祷中抬起两手，祈祷完毕，他不收缩它俩，直到用两手摸了他的脸，这样做为了使散发的吉庆中的洪福由手上到达于脸上。”他又说：“在寻求需求中祈祷之人的圣行是散开他的两手掌抬平迎向天空（以便接受真主下降的恩典）”——见《鲁白（روح البيان）》三册177页

قال النبى صلعم اذا سألتم الله فاسألوه ببطون اكفكم تسألوه بظهور ها واذافرغتم فامسحوا بها وجوهكم وفى كشف الاسرار ومنه عرف ان مسح اليدين على وجه عقيب الدعاء سنة

圣人(愿主福安之）说：“如果你们祈祷真主，你们应当用手心祈求，你们不要用手背祈求，祈求完毕后就用手摸你们的面容。”在《克什夫力艾斯拉勒》经中说：“从中结论：在祈祷之后两手摸脸是圣行。”——见《鲁白（روح البيان）》八册202页《舍热哈伊哈牙依（شرح احياء）》五册35页

قال ابو الدرداى رضه ارفعوا هذه الايدى بالدعاء قبل ان يغل بالاغلال ثم ينبغى ان يمسح بهما وجهه فى اخرالدعاء واخرلا يستثنى من مسئلة رفع اليدين فى الدعاء الامسئلة واحدة وهى الدعاء فى الخطبة على المنبرفانه يكره للخطب رفع اليدين فيه

艾布且热塔依说：“在未被枷锁拷住时你们应当抬起两手祈祷，然后，在祈祷后用两手摸脸。”除在讲演台上呼图白中的祈祷中不抬起两手外，凡是祈祷都要抬起两手，因为在呼图白的祈祷中抬起两手是受憎恶的。——见《舍热哈伊哈牙依》五册35页

واما رفع الايدى عند السوال الى جهة السماء فهو لانهاقبل للدعاء

在祈求时抬高两手向天空。因为天空（向朝向天房一样）是祈祷的向址。——见《舍瓦西都力哈格（شواهد الحق）》150页

在祈祷中的规矩是抬高两手与两肩同高，放在两肘格子窝有空，两手掌接近面容，跪在两腿上，祈求所祈祷的三次，在祈祷中象乞讨食物的穷人一样两手紧靠于胸前，以万圣和他奴辈中清廉的人作为近主的介绍，低声祈祷，在祈祷毕后用两手摸脸，如同圣人(愿主福安之）所说的：“你们祈祷毕后，你们当摸你们的面容。”摸面容是沾吉，正如指点了手掌把天空的吉庆散发于人体最贵的面容上。——见《天园钥匙（مفاتيح الحنان）》168。《海迪也土力伊赫瓦尼》（هدية الاخوان）258页

在《艾斯拉勒穆罕默钉叶（اسرار المحمدية）》经中说：圣人(愿主福安之）曾命令配贤们在所有的祈祷结束后要用两手摸脸，其机密是：人们在祈祷时表里已朝向了真主，因此一心一意集中精力是它中的条件。抬起手，摸面容的机密是：一只手表示他外表的朝向，另一只手表示他内里的朝向，舌头表示它的一切，摸面容是沾吉。醒令了归于在灵性和身体中汇聚的真境，因为一物的面容是他的真境，外表的面容是他的显现处。在祈祷时抬高两手相对胸前是受喜的，圣人(愿主福安之）曾就这样做。

رواه ابن عباس رضى الله عنهما والافضل ان يبسط كفيه ويكون بينهما فرجة وان قلت ولايضع احدى يدية على الاخرى فان كان وقت عذرا وبردفاشار بالمسبحة قام مقام بسط كفيه والسنة ان يخوج يديه حين الدعاء من كميه

伊本阿巴斯也传述了它，最贵的是抬平两手，在他两个其中有一个空隙，即使小也罢（不能两手挤拢），更不能把一个手放在一个手上，如果实在有故或怕冷，就用念珠指点，站在抬平两手的位份上。圣行是：在祈祷时应当从袖筒中取出两手。

明知之人的导师艾叶宰德力布斯他米说（سلطان العار فين ابويزيد البسطامى）：一天夜间，我祈祷真主，我抬起了一只手，另一只手由于寒冷我没有正规的抬正，于是我朦胧地睡着了，梦中我看见端正的那一只手充满了光亮，而另一只手拉掉着，我问道：“主啊！那是因什么原因？”一个声音呼唤道：因为祈求我你取出的那个手我使它充满了真光，而那一只你待幔的手，就无位了。”——见《鲁白》（روح البيان）八册202页

在《鲁白》第三册177页中也如此，在它中又说：“在祈祷时两手抬向天空，两眼注视两手，如象祈求之人期盼帝王的宝库，然后从帝王中祈求把这宝库中的洪福散发在他上，真主说：“在天空中有你们的衣禄和为你们所应许的”天空是祈祷的向址（قبلة），是吉庆下降的地方。”